Дигоксин - инструкция, показания, применение

Действующее вещество – дигоксин.

Вспомогательные компоненты – масло вазелиновое, кальция стеарат, крахмал, глюкоза, тальк, сахар.

Отпускается Дигоксин по рецепту.

Препарат Дигоксин обладает сосудорасширяющим, инотропным и умеренно мочегонным действием.

Применение Дигоксина повышает рефрактерный период, увеличивает систолический и ударный объемы сердца, снижает атриовентрикулярную проводимость и частоту сокращений сердечной мышцы.

При сердечнососудистой недостаточности препарат обладает выраженным сосудорасширяющим эффектом. Его применение уменьшает одышку, уменьшает выраженность отеков, имеет мягкое мочегонное действие.

• застойной (хронической) сердечнососудистой недостаточности;
• пароксизмальной наджелудочковой тахиаритмии – пароксизмальной тахикардии, мерцании предсердий, мерцательной аритмии.

Дозировку Дигоксина по инструкции подбирает в индивидуальном порядке лечащий врач.

Для взрослых Дигоксин показан в разовой дозировке – 1 таблетка (0,25 мг). В первый день лечения препарат принимают от четырех до пяти раз в сутки с равными промежутками. Суточная дозировка составляет 1-1,25 мг. Со второго дня лечения дозировка снижается на 1 таблетку. В зависимости от положительного эффекта врач корректирует дозировку препарата – увеличивает или понижает ее. После наступления терапевтического эффекта препарат принимают по схеме: с утра – 2 таблетки, в обеденное время – 1 таблетка, перед сном – 0,5 таблетки.

При сердечнососудистой недостаточности Дигоксин показан в поддерживающей дозировке – 0,5-1 таблетка в сутки. При аритмии в начале лечения допускается использование более высоких дозировок – 1,5-2 таблетки в сутки. При синусовом ритме дозировка Дигоксина по рецепту составляет 1 таблетку в сутки.

Для детей подбор дозировки Дигоксина по рецепту осуществляется индивидуально. Ориентировочная суточная детская доза препарата составляет 0,05-0,08 мг на каждый килограмм веса.

• Желудочно-кишечный тракт: тошнота, диарея, рвота, отсутствие аппетита;
• Эндокринная система: при продолжительном приеме может возникнуть гинекомастия;
• Сердечнососудистая система: как следствие передозировки — изменение ритма сердца;
• Центральная нервная система: психоз, мелькание мушек, светобоязнь, депрессия, усталость, диплопия, апатия, головные боли;
• Система кроветворения: тромбоцитопения, петехии;
• Аллергия: крапивница, зуд.

Все побочные явление преимущественно вызваны несоблюдением приема Дигоксина по рецепту.

• При интоксикации гликозидами;
• При нарушениях ритма сердца (атриовентрикулярная блокада, фибрилляция желудочков, желудочковая тахикардия, экстрасистолия, выраженная брадикардия);
• При нестабильной стенокардии;
• При тампонаде сердца;
• При синдроме Вольфа-Паркинсона-Уайта;
• При остром инфаркте миокарда;
• При субортальном гипертрофическом стенозе;
• При митральном стенозе;
• При индивидуальной непереносимости компонентов препарата.

Препарат проникает через гематоплацентарный барьер, концентрируется в плазме крови у плода в том же количестве, что и у матери.

В незначительной степени экскретируется с грудным молоком. На фоне приема Дигоксина по рецепту при лактации необходим постоянный контроль ЧСС у ребенка.

Таким образом, Дигоксин показан беременным только в случае, когда потенциальная польза матери превышает риск развития нарушений у плода.

Дигоксин по инструкции несовместим с кислотами, дубильными веществами, солями металлов, щелочами. В сочетании с глюкокортикостероидными средствами, симпатомиметиками, мочегонными, инсулином и препаратами солей кальция возрастает риск развития гликозидной интоксикации.

В комбинации с эритромицином, верапамилом, хинидином и амиодароном происходит увеличение концентрации Дигоксина в крови. Хинидин способствует снижению его выведения из организма.

Одновременное применение Дигоксина с верапамилом снижает его почечный клиренс.

Сочетание препарата с амфотерицином В увеличивает риск передозировки. В сочетании с фенитоином, резерпином, пропранололом увеличивается вероятность развития аритмии.

Снижают эффективность препарата средства барбитурового ряда и фенилбутазон. Также лечебный эффект снижают неомицин, метоклопрамид, препараты калия и антациды.

Одновременный прием с холестиполом, метоклопрамидом, холестирамином, магниевыми слабительными и антацидами вызывают снижение концентрации действующего вещества в крови.

Дигоксин таблетки: инструкция, описание PharmPrice

Если пропущен прием очередной дозы препарата, ее необходимо принять сразу же, как только появилась возможность. Препарат следует применять строго по указанию врача. Дозу нельзя менять самостоятельно.

- нарушения зрения (нечеткость зрения. окрашивание видимых предметов в желтый цвет)

- аритмии и нарушения проводимости: предсердная тахикардия, мерцание и трепетание предсердий, узловая тахикардия, вентрикулярные экстрасистолы типа бигеминий или тригеминий, желудочковая пароксизмальная тахикардия, фибрилляция желудочков; синусовая брадикардия, удлинение интервала PR на ЭКГ (при отсутствии других симптомов не свидетельствует о побочном действии дигоксина), синоатриальная блокада, атриовентрикулярная блокада

- тошнота, рвота, понос, боль в животе

- аллергические реакции (кожный зуд, крапивница)

- тромбоцитопения, тромбоцитопеническая пурпура, носовые кровотечения

- петехии, уртикарная сыпь

- апатия, психоз, спутанность сознания, беспокойство, эйфория

- суправентрикулярная тахиаритмия, желудочковая аритмия, депрессия сегмента ST на ЭКГ

- тромбоз мезентериальных сосудов, ишемия кишечника, некроз кишечника

- гинекомастия (в случае длительного лечения дигоксином)

- повышенная чувствительность к дигоксину или другим сердечным гликозидам

- нарушения сердечного ритма, вызванные дигитальной интоксикацией

- гипертрофическая обструктивная кардиомиопатия (за исключением случая тяжелой сердечной недостаточности)

- синдром Вольфа-Паркинсона-Уайта (особенно при сопутствующей фибрилляции предсердий)

- периодическая полная атриовентрикулярная блокада или атриовентрикулярная блокад а II степени

- детский и подростковый возраст до 18-и лет

- атриовентрикулярная блокада I степени

- изолированный митральный стеноз

- гипертрофический субаортальный стеноз

- острый инфаркт миокарда

При одновременном назначении Дигоксина Гриндекс с препаратами, вызывающими нарушения электролитного баланса, в частности гипокалиемию (тиазидные и «петлевые» диуретики, глюкокортикостероиды, инсулин, бета-адреномиметики, амфотерицин В), повышается риск возникновения аритмий и развития других токсических эффектов дигоксина. В этом случае дозу Дигоксина Гриндекс необходимо уменьшить.

Соли кальция могут вызвать токсические эффекты дигоксина, поэтому следует избегать внутривенного введения солей кальция больным, принимающим сердечные гликозиды.

Спиронолактон увеличивает концентрацию дигоксина в плазме крови.

Хинидин, пропафенон и амиодарон при совместном применении с Дигоксином Гриндекс увеличивают концентрацию дигоксина в плазме крови.

Антиаритмические препараты увеличивают частоту появления побочных эффектов дигоксина.

Бета-адреноблокаторы могут увеличить риск развития брадикардии и атриовентрикулярной блокады, вызываемой Дигоксином Гриндекс.

Блокаторы «медленных» кальциевых каналов увеличивают концентрацию дигоксина в плазме крови, поэтому при их совместном применении следует уменьшать дозу Дигоксина Гриндекс, чтобы не проявилось токсическое воздействие препарата. При одновременном применении Дигоксина Гриндекс с верапамилом возрастает возможность атриовентрикулярной блокады. Нифедипин может повышать концентрацию дигоксина в плазме крови.

Блокаторы ангиотензин II-рецепторов (например, телмисартан) увеличивают содержание дигоксина в плазме крови.

Эритромицин, азитромицин, кларитромицин, рокситромицин, тетрациклин, гентамицин, триметоприм могут увеличивать содержание дигоксина в плазме крови.

Неомицин, канамицин, паромомицин уменьшают всасывание дигоксина и снижают его лечебное действие.

Рифампицин уменьшает содержание дигоксина в плазме крови.

Слабительные, содержащие магний, и алюминий-содержащие антациды уменьшают всасывание дигоксина и снижают его терапевтическое действие.

Гиполипидемические средства (холестирамин, холестипол) уменьшают всасывание дигоксина и тем самым снижают его лечебное действие.

Метоклопрамид снижает терапевтическое действие дигоксина.

Сульфасалазин снижает терапевтическое действие дигоксина.

Блокаторы протонного насоса (например, омепразол) увеличивают концентрацию дигоксина в плазме крови.

Нестероидные противовоспалительные средства могут увеличивать содержание дигоксина в плазме крови.

Сукральфат снижает всасывание и терапевтический эффект дигоксина.

Циклоспорин повышает концентрацию дигоксина в плазме крови.

Препараты зверобоя продырявленного снижают биодоступность дигоксина, увеличивая скорость печеночного метаболизма и существенно уменьшая его концентрацию в плазме крови.

Во время лечения Дигоксином Гриндекс пациент должен находиться под наблюдением врача для того, чтобы избежать побочных эффектов, возникающих вследствие передозировки.

Следует с осторожностью применять Дигоксин Гриндекс пациентам с острым повреждением миокарда (миокардит), при усилении сердечной недостаточности или тяжелом легочном заболевании. Следует избегать применения больших одноразовых доз.

Также необходимо соблюдать осторожность при атриовентрикулярной блокаде различной степени тяжести и при синдроме слабости синусового узла, если у пациента наблюдаются приступы мерцания предсердий.

Под действием дигоксина при физической нагрузке на ЭКГ могут быть изменения сегмента ST, которые не являются признаками отравления, а только проходящими естественными изменениями, вызванными механизмом действия лекарственного средства. Поэтому при применении Дигоксина Гриндекс следует регулярно проводить контроль ЭКГ, определять концентрацию электролитов в сыворотке крови.

При нарушениях функции почек следует уменьшить дозы и следить за концентрацией дигоксина в плазме крови.

Лечение Дигоксином Гриндекс рекомендуется прекратить за 24-48 часов до проведения плановой кардиоверсии, так как появляется риск возникновения опасных для жизни нарушений ритма сердца.

Действие дигоксина может усиливаться при гипокалиемии, гипомагниемии, гиперкальциемии, гипоксии и гипотиреозе. В этих случаях следует уменьшить дозы Дигоксина Гриндекс.

При гипертиреозе может возникнуть относительная резистентность к Дигоксину Гриндекс.

Таблетки препарата Дигоксин Гриндекс содержат сахарозу и глюкозы моногидрат. Пациентам с мальабсорбцией глюкозы-галактозы, а также пациентам с редкой врожденной непереносимостью фруктозы или недостаточностью сахаразы-изомальтазы нельзя назначать данное лекарство.

Беременность и период лактации

Применение Дигоксина Гриндекс во время беременности возможно только в случае, когда польза для матери превышает риск для плода.

В период лактации применение препарата противопоказано.

Особенности влияния лекарственного средства на способность управлять транспортным средством или потенциально опасными механизмами

В случае, если Дигоксин Гриндекс вызывает сонливость, головокружение, ухудшение зрения или другие побочные эффекты, необходимо отказаться от управления транспортным средством или работы с потенциально опасными механизмами.

Широта терапевтического действия препарата небольшая. Прием 10-15 мг Дигоксина Гриндекс может вызвать смерть вследствие передозировки у 50 % взрослых.

Симптомы отравления развиваются постепенно. Могут наблюдаться: снижение аппетита, тошнота, рвота, диарея, боль в животе, сонливость, спутанность сознания, мышечная слабость, делириозный психоз, снижение остроты зрения, мелькание «мушек» перед глазами. Нарушения сердечного ритма и проводимости могут вызвать смерть вследствие мерцания желудочков или асистолии, вызванной блокадой.

Лечение. если Дигоксин Гриндекс принят в очень большой дозе, можно сделать промывание желудка непосредственно после передозировки. Активированный уголь, связывая дигоксин, препятствует его всасыванию из пищеварительного тракта. Сопутствующую отравлению брадиаритмию можно лечить, применяя атропин или подключая временный кардиостимулятор. Вентрикулярные аритмии лечатся лидокаином или фенитоином. При брадиаритмии и вентрикулярной аритмии можно применять специфические к дигоксину антитела – фрагменты F(ab) (Wellcome).

Диализ не является эффективным при опасном для жизни отравлении дигоксином.

По 25 таблеток в контурной ячейковой упаковке из пленки поливинилхлоридной и фольги алюминиевой.

По 2 контурные ячейковые упаковки вместе с инструкцией по медицинскому применению на государственном и русском языках помещают в пачку из картона.

Хранить в защищенном от света месте при температуре не выше 25 °С.

Хранить в недоступном для детей месте!

Ішу арқылы қабылдағаннан кейін асқазан-ішек жолынан (АІЖ) сіңуі – ауытқымалы, 60-85 % құрайды (негізінен аш ішектен). Ас ішу препараттың сіңу жылдамдығын баяулатады, бірақ дәрежесін емес. Әсер етуі 2 сағат ішінде басталады және 6 сағаттан соң ең жоғарғысына жетеді. Қан плазмасындағы емдік концентрациясы жеке-дара және 0,5‑2 нг/мл құрайды. Дигоксин қан плазмасы ақуыздарымен 20‑30 % шегінде байланысады, бос фракциясы тіндерге, ең алдымен жүрек бұлшықетіне өтеді. Жүрек бұлшықетіндегі дигоксин концентрациясы қан плазмасындағыға қарағанда көп. Дәрілік заттың көп бөлігі тіндерде болатындықтан, гемодиализ кезінде дигоксин нашар диализденеді (5 сағат ішінде 3 %). Салыстырмалы таралу көлемі – 5 л/кг.

Бауырда метаболизденеді. Жартылай шығарылуының элиминациялық кезеңі – 1,5-2 тәулік. Дигоксин бүйрек арқылы (гломерулярлық сүзілу және тубулярлық сөлініс арқылы), негізінен өзгеріссіз күйде шығарылады. Шығарылуы гломерулярлық сүзілу жылдамдығына тәуелді. Дигоксин емшек сүтімен шығарылады.

Дигоксин түкті оймақгүлден (Digitalis lanata ) алынатын жүрек гликозиді болып табылады. Кардиомиоциттер жарғақшаларына Na + /K + -АТФ-азаға тежегіштік әсерімен байланысты оң инотропты әсер береді, бұл натрий иондарының жасушаішілік құрамының ұлғаюына және сәйкесінше калий иондарының төмендеуіне алып келеді. Осының салдарынан кардиомиоциттердің жиырылуына жауапты жасушаішілік кальций құрамы артады, бұл миокардтың жиырылу күшінің артуына алып келеді.

Дәрілік заттың теріс хронотропты әсері де бар.

Дигоксиннің теріс дромотропты әсері атриовентрикулярлық (AV) түйін рефрактерлігінің жоғарылауынан көрінеді, бұл оны тахикардиялар мен тахиаритмиялар суправентрикулярлық пароксизмаларында пайдалануға мүмкіндік береді.

Жыпылықтағыш тахиаритмияларда қарыншалардың жиырылу жиілігінің баяулауына ықпал етеді диастоланы ұзартады, жүрекішілік және жүйелік гемодинамиканы жақсартады.

Тікелей вазоконстрикторлы әсер етеді, ол іркілісті шеткергі ісіктер жоқ кезде анығырақ көрінеді.

- суправентрикулярлық ырғақ бұзылуларында (мысалы, жүрекшелердің жыпылықтауы)

Қолдану тәсілі мен дозалары

Ішке қабылдауға арналған. Дозасын сақтықпен, әр емделуші үшін жекелей белгілейді.

Емдеу үдерісінде екі кезеңді бөліп қаралады: бастапқы дигитализация кезеңі (қанығу) және демеуші ем кезеңі.

Бастапқы дигитализация кезеңінде ағзаның оңтайлы емдік әсеріне жеткенше біртіндеп жүрек гликозидіне қанығуы жүреді. Жекелей қанықтырғыш дозасы (ЖҚД) белгілі бір науқастың қалыпты дигитализациясына алып келеді және орташа алынған толық дозасынан (ОТД) 50 %-дан 200 %-ға дейін ауытқып тұрады, ол науқастардың көпшілігінде толық емдік әсерін тудырады.

Жылдамдығы орташа дигитализация кезінде ішке тәулігіне 4 рет 0,25 мг немесе 0,5 мг тәулігіне 2 рет тағайындайды. Дигитализациясына орташа алғанда 2-3 тәуліктен кейін жетеді, содан кейін емделушіні демеуші дозасына көшіреді, ол әдетте тәулігіне 0,25-0,5 мг құрайды.

Егер емделушіге мұндай жылдам дигитализация қажет болмаса, тәулігіне 1-2 рет 0,25 мг қабылдауға болады. Қан плазмасындағы тұрақты концентрациясына әдетте 7 күн ішінде жетеді. Әдеттегі демеуші дозасы – тәулігіне 0,125-0,25 мг.

Егде жастағы емделушілер

Егде жастағы емделушілерге препараттың азғантай дозаларын, емдеуді баяу дигитализациясынан бастап қолдану керек. Егде жастағы емделушілерде қан сарысуындағы дигоксин құрамын бақылау және гипокалиемияны болдырмау керек.

Бүйрек жеткіліксіздігінде препараттың дозасын гломерулярлық сүзілу жылдамдығына (GFR) сәйкес азайту керек.

Егер препараттың кезекті дозасы жіберіліп алса, оны мүмкіндік туған бойда бірден қабылдау қажет. Препаратты қатаң түрде дәрігердің нұсқауымен қолдану керек. Дозасын өздігінен өзгертуге болмайды.

- ұйқышылдық, бас айналуы

- көрудің нашарлауы (көрудің бұлыңғырлануы, көзге көрінетін заттардың сарыға боялуы)

- аритмиялар мен өткізгіштік бұзылулары: жүрекшелік тахикардия, жүрекшелердің жыпылықтауы мен дірілдеуі, түйіндік тахикардия, бигеминиялар немесе тригеминиялар типті вентрикулярлық экстрасистолалар, қарыншалық пароксизмальді тахикардия, қарыншалардың фибрилляциясы; синустық брадикардия, ЭКГ-дағы PR аралығының ұзаруы (басқа симптомдар болмаса, дигоксиннің жағымсыз әсерін көрсетпейді), синоатриальді блокада, атриовентрикулярлық блокада

- жүрек айнуы, құсу, іш өту, іштің ауыруы

- аллергиялық реакциялар (тері бөртпесі, есекжем)

- тромбоцитопения, тромбоцитопениялық пурпура, мұрыннан қан кету

- петехиялар, уртикарлық бөртпе

- апатия, психоз, сананың шатасуы, мазасыздық, эйфория

- суправентрикулярлық тахиаритмия, қарыншалық аритмия, ЭКГ-дағы ST сегментінің депрессиясы

- мезентериальді қантамырлардың тромбозы, ішек ишемиясы, ішек некрозы

- гинекомастия (дигоксинмен ұзақ емделген жағдайда)

- әлсіздік, қажығыштық, шаршау

- дигоксинге немесе басқа да жүрек гликозидтеріне жоғары сезімталдық

- дигитальді уыттанудан туындаған жүрек ырғағының бұзылуы

- гипертрофиялық обструктивті кардиомиопатия (жүректің ауыр жеткіліксіздігі жағдайын қоспағанда)

- Вольф-Паркинсон-Уайт синдромы (әсіресе жүрекшелердің қатарлас фибрилляциясы)

- мезгіл сайын толық атриовентрикулярлық блокада немесе II дәрежелі атриовентрикулярлық блокад а

- 18 жасқа дейінгі және одан асқан балалар мен жасөспірімдерге

- I дәрежелі атриовентрикулярлық блокада

- оқшауланған митральді стеноз

- гипертрофиялық субаортальді стеноз

- жедел миокард инфарктісі

Дигоксин Гриндексті электролиттік теңгерім бұзылуын, атап айтқанда гипокалиемияны тудыратын препараттармен бір мезгілде тағайындағанда (тиазидтік және «ілмектік» диуретиктер, глюкокортикостероидтар, инсулин, бета-адреномиметиктер, В амфотерицин), аритмиялардың туындау қаупі және дигоксиннің басқа уытты әсерлерінің дамуы жоғарылайды. Бұл жағдайда Дигоксин Гриндекстің дозасын азайту қажет.

Кальций тұздары дигоксиннің уытты әсерлерін туғызуы мүмкін, сондықтан жүрек гликозидтерін қабылдап жүрген науқастарға кальций тұздарын көктамыр ішіне енгізілуін болдырмаған жөн.

Спиронолактон қан плазмасындағы дигоксин концентрациясын ұлғайтады.

Хинидин, пропафенон және амиодарон Дигоксин Гриндекспен бірге қолданылғанда қан плазмасындағы дигоксиннің концентрациясын ұлғайтады.

Аритмияға қарсы препараттар дигоксиннің жағымсыз әсерлерінің пайда болу жиілігін ұлғайтады.

Бета-адренобөгегіштер брадикардия мен Дигоксин Гриндекс тудыратын атриовентрикулярлық блокаданың даму қаупін ұлғайтуы мүмкін.

«Баяу» кальций өзектерінің бөгегіштері қан плазмасындағы дигоксин концентрациясын ұлғайтады, сондықтан оларды бірге қолданғанда, препараттың уытты әсері білінбес үшін Дигоксин Гриндекстің дозасын азайту керек. Дигоксин Гриндексті верапамилмен бір мезгілде қолданғанда атриовентрикулярлық блокада мүмкіндігі артады. Нифедипин қан плазмасындағы дигоксин концентрациясын жоғарылатады.

Ангиотензин II-рецепторларының бөгегіштері (мысалы, телмисартан) қан плазмасындағы дигоксин құрамын ұлғайтады.

Эритромицин, азитромицин, кларитромицин, рокситромицин, тетрациклин, гентамицин, триметоприм қан плазмасындағы дигоксин құрамын ұлғайтуы мүмкін.

Неомицин, канамицин, паромомицин дигоксиннің сіңуін азайтады және оның емдік әсерін төмендетеді.

Рифампицин қан плазмасындағы дигоксин құрамын азайтады.

Іш жүргізетін дәрілер, құрамында магний және алюминий бар антацидтер дигоксиннің сіңуін азайтады және оның емдік әсерін төмендетеді.

Гиполипидемиялық дәрілер (холестирамин, холестипол) дигоксиннің сіңуін азайтады және сол арқылы және оның емдік әсерін төмендетеді.

Метоклопрамид дигоксиннің емдік әсерін төмендетеді.

Сульфасалазин дигоксиннің емдік әсерін төмендетеді.

Протондық сорғы бөгегіштері (мысалы, омепразол) қан плазмасындағы дигоксин концентрациясын ұлғайтады.

Қабынуға қарсы стероидты емес дәрілер қан плазмасындағы дигоксин құрамын ұлғайтуы мүмкін.

Сукральфат дигоксиннің сіңуі мен емдік әсерін төмендетеді.

Циклоспорин қан плазмасындағы дигоксин концентрациясын жоғарылатады.

Шілтерлі шәйқурай препараттары бауыр метаболизмінің жылдамдығын ұлғайтып және оның қан плазмасындағы концентрациясын азайта отырып, дигоксиннің биожетімділігін төмендетеді.

Дигоксин Гриндекспен емдеу кезінде емделуші артық дозалану салдарынан болатын жағымсыз әсерлерін болдырмау үшін, дәрігердің қадағалауында болуы тиіс.

Дигоксин Гриндексті миокардтың жедел зақымдануы (миокардит) бар емделушілерге, жүрек жеткіліксіздігі күшейгенде немесе өкпенің ауыр ауруында сақтықпен қолдану керек. Бір реттік жоғары дозаларын қолданудан аулақ болу керек.

Сондай-ақ, егер емделушіде жүрекшелердің жыпылықтауы ұстамалары байқалса, ауырлық дәрежесі әртүрлі атриовентрикулярлық блокадада және синустық түйіннің әлсіздігі синдромында сақ болу керек.

Дене жүктемесі кезінде дигоксиннің әсеріне ЭКГ-да ST сегментінің өзгерістері болуы мүмкін, олар улану белгілері емес, тек дәрілік заттың әсер ету механизмінен туындаған табиғи өтпелі өзгерістер болып табылады. Сондықтан Дигоксин Гриндексті қолданғанда жүйелі түрде ЭКГ бақылауын жүргізу, қан сарысуындағы электролиттер концентрациясын анықтау ұсынылады.

Бүйрек қызметі бұзылуларында дозаларын азайту және қан плазмасындағы дигоксин концентрациясын қадағалау керек.

Жүрек ырғағының өмірге қауіпті бұзылуларының туындау қаупі пайда болатындықтан, Дигоксин Гриндекспен емдеуді жоспарлы кардиоверсияны жүргізгенге дейін 24-48 сағат бұрын тоқтату ұсынылады.

Гипокалиемия, гипомагниемия, гиперкальциемия, гипоксия және гипотиреоз кезінде дигоксиннің әсері күшеюі мүмкін. Бұндай жағдайларда Дигоксин Гриндекстің дозасын азайту керек.

Гипертиреоз кезінде Дигоксин Гриндекске салыстырмалы резистенттілік туындауы мүмкін.

Дигоксин Гриндекс препараты таблеткаларының құрамында сахароза және глюкоза моногидраты бар.

Глюкоза-галактоза мальабсорбциясы бар емделушілерге, сондай-ақ сирек кездесетін туа біткен фруктозаны көтере алмаушылығы немесе сахараза-изомальтаза жеткіліксіздігі бар емделушілерге бұл дәріні тағайындауға болмайды.

Жүктілік және лактация кезеңі

Дигоксин Гриндексті жүктілік кезінде тек ана үшін пайдасы ұрық үшін қауіптен асатын болса ғана қолдануға болады.

Лактация кезеңінде препаратты қолдану қарсы көрсетілімді.

Дәрілік заттың көлік құралын немесе қауіптілігі зор механизмдерді басқару қабілетіне әсер ету ерекшеліктері

Егер Дигоксин Гриндекс ұйқышылдықты, бас айналуын, көрудің нашарлауын немесе басқа да жағымсыз әсерлер туғызса, көлік құралын басқарудан немесе қауіптілігі зор механизмдермен жұмыс жасаудан бас тарту қажет.

Препараттың емдік әсерінің ауқымдылығы көп емес. 10-15 мг Дигоксин Гриндексті қабылдау 50 % ересектерде артық дозалану салдарынан өлім жағдайын тудыруы мүмкін.

Улану белгілері біртіндеп дамиды. Мыналар байқалуы мүмкін: тәбеттің нашарлауы, жүрек айнуы, құсу диарея, іштің ауыруы, ұйқышылдық, сананың шатасуы, бұлшықет әлсіздігі, делириоздық психоз, көру жітілігінің нашарлауы, көз алдының бұлыңғырлануы. Жүрек ырғағы мен өткізгіштігінің бұзылуы қарыншалардың жыпылықтауы немесе асистолия салдарынан, бөгелістен туындаған өлім жағдайын тудыруы мүмкін.

Емі. Егер Дигоксин Гриндекс өте жоғары дозада қабылданса, артық дозаланғаннан кейін бірден асқазанды шаюды жүргізуге болады. Белсенділендірілген көмір, дигоксинді байланыстыра отырып, оның ас қорыту жолынан сіңуіне кедергі жасайды. Уланумен қатарлас брадиаритмияны атропин қолданып немесе уақытша кардиостимуляторды қосып емдеуге болады. Вентрикулярлық аритмиялар лидокаинмен немесе фенитоинмен емделеді. Брадиаритмия және вентрикулярлық аритмияда дигоксинге тән антиденелер –F(ab) (Wellcome) фрагменттерін қолдануға болады

Диализ дигоксинмен өмірге қауіп төндіретін улануда тиімді болып табылмайды.

Шығарылу түрі мен қаптамасы

25 таблеткадан поливинилхлоридті үлбір мен алюминий фольгадан жасалған пішінді ұяшықты қаптамаға салынған.

2 пішінді ұяшықты қаптамадан мемлекеттік және орыс тілдеріндегі медицинада қолданылуы

пен бірге картоннан жасалған пәшкеге салады.

Жарықтан қорғалған жерде, 25 °С-ден аспайтын температурада сақтау керек.

Балалардың қолы жетпейтін жерде сақтау керек!

Қаптамасында көрсетілген жарамдылық мерзімі өткеннен кейін қолдануға болмайды.

Покажите рекламу только тем, кому действительно интересен ваш товар или услуга. Контекстная реклама позволит гибко определить вашу аудиторию.

Рекламу увидят жители конкретных стран или городов .

Она может быть размещена на определенных разделах сайта – на странице конкретной аннотации к лекарству, на страницах группы лекарств и/или же в статьях на определенную тематику.

Например: производитель салфеток может заказать рекламу так, чтобы она показывалась в статьях, посвященных насморку и борьбе с простудными заболеваниями, на страницах лекарств, которые борются с простудой и только жителям Казахстана и Украины, где вы ведете свои продажи.

Есть вопросы? Телефон рекламного отдела: +7 727 22 55 949

• За запуск рекламной компании - 7000 тг.
• За 1000 показов - 500 тг
• Таргетинг по региону +10%
• Таргетинг по разделам +5%
• Таргетинг конкурентам +5%

Есть вопросы? Ответим! Телефон рекламного отдела: +7 727 22 55 949

Просто укажите ваши контакты мы с вами свяжемся.

Есть вопросы? Телефон рекламного отдела: +7 727 22 55 949